Voor veel mensen speelt ‘het recht' een rol op de achtergrond, maar vooral bij personen- en familierecht ligt dit vaak anders. Beslissingen op dit gebied kunnen diep ingrijpen in levens. Het gaat vaak om emotionele, beladen onderwerpen en heeft altijd met mensen te maken. Dat maakt het boeiend.

Voor mij is het personen- en familierecht eigenlijk een hobby. Ik doe er beroepsmatig niet zo veel mee: in mijn hoofdfunctie speelt dit vakgebied nauwelijks een rol. Ik ben tien jaar fulltime lid van de Raad van State en heb verschillende nevenfuncties, zoals raadsheer-plaatsvervanger en lid van de Raad van Toezicht van het Grondrechtenagentschap van de EU (FRA).
Mijn eerste auteurswerk voor Kluwer deed ik al in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Mr. Minkenhof, de eerste vrouwelijke raadsheer in de Hoge Raad, had mij genoemd voor de bewerking van het Compendium van het personen- en familierecht. Na deze opdracht ben altijd blijven schrijven, als annotator van de NJ, als auteur van de Groene Serie Personen- en Familierecht en later als hoofdredacteur.
Wie ik binnen mijn vakgebied bewonder, is mr. Job de Ruiter. Hij was hoogleraar personen- en familierecht en eind jaren zeventig, begin jaren tachtig minister van Justitie. Zijn artikel ‘Drie treden in het familierecht' beschrijft prachtig de ontwikkeling van het familierecht in de 20e eeuw. Heel inspirerend om te lezen: hoe kunnen we de veranderingen duiden? En hoe bouwen we daarop voort?
In mijn vrije tijd geniet ik van de natuur, vooral van vogels. Hun ‘struggle for life', de manier waarop ze nestjes bouwen en voedsel zoeken, daar kan ik met veel plezier naar kijken. De vrijheid waarmee ze rondvliegen vind ik geweldig. Zelf zing ik niet, maar als de eerste nachtegalen te horen zijn in de Scheveningse duinen, gaan we altijd op pad om te luisteren.