Het mooie van advocaat zijn is dat het een voortdurende uitdaging oplevert met je omgeving - en met jezelf; zo word je iedere dag weer een klein beetje wijzer.

In zijn boek "Lof der rechters" schreef Piero Calamandrei (1939, vert. mr. H.W.J.M. Keuls) het volgende: "Men verwondert zich over de standvastigheid, waarmede de cliënten bij de keuze van een advocaat juist zoeken naar de eigenschappen, die door de rechters niet worden gewaardeerd. De rechters zien de advocaten gaarne bescheiden en bondig in hun betoog, de cliënten wensen ze breedsprakig en brutaal; de rechters hebben een hekel aan verdedigers, die vernuftig spitsvondigheden in elkaar zetten, de cliënten achten de vruchtbaarheid in het bedenken van listige uitwegen het meest sprekende kenmerk van 's pleiters bekwaamheid; de rechters geven de voorkeur aan advocaten, die bij het uiteenzetten van hun stelling rekenen op de objectieve waarde van hun argumenten en niet op het gewicht van hun persoonlijk gezag en de cliënten zoeken gaarne hun verdedigers onder afgevaardigden en professoren. (...)" Zie hier slechts een van de vele contradicties waarmee een advocaat in zijn dagelijkse praktijk wordt geconfronteerd. Het is een ingewikkeld en inspirerend beroep en alleen al daarom de moeite waard om het steeds met veel energie en betekenisvol te blijven beoefenen. Daarbij hoort ook het leveren van een bijdrage aan de ontwikkeling van het recht en het delen van kennis met anderen. Dit is de reden waarom ik met zoveel plezier als redactielid en auteur verbonden ben aan WR, een van de belangrijkste tijdschriften op het gebied van mijn specialisme, het huurrecht. Sinds 2014 mag ik mij ook rekenen tot het team van vaste auteurs en sinds 2017 tot de redactie van de Groene Serie Huurrecht. Bovenstaand citaat spreekt des te meer aan omdat ik het beroep van advocaat sinds 2017 combineer met mijn nevenfunctie als raadsheer-plaatsvervanger in het Gerechtshof Den Haag.